De foto’s!

Vandaag was de laatste vlucht voordat ik solo mag gaan vliegen, morgenochtend vroeg. Een moment waar ik lang naartoe gewerkt heb!

De afgelopen tijd hebben verschillende mensen mij gevraagd wat foto’s te plaatsen van een vlucht. In de fase hiervoor heb ik hier niet om gevraagd. Stel je voor dat je rijlessen hebt en tegen de instructeur zegt: “hier, hou het stuur even vast, dan maak ik een paar foto’s!” Dat zal je niet in dank worden afgenomen en al helemaal geen professionele indruk wekken. In deze blog neem ik jullie, nu met foto’s, een klein beetje mee in hoe mijn dag er vandaag uit zag en zal ik jullie meenemen in een technisch stukje over het vliegtuig. Het zijn niet de beste foto’s waarschijnlijk, vanwege de felle zon en turbulentie, maar dat is de reden waarom ik geen luchtfotograaf wordt!

Mijn dagritme is nu veelal hetzelfde. Martin is woensdag weer naar Nederland vertrokken en dat voelt echt wel even anders. Over het algemeen ga ik ‘s ochtends sporten, rond de middag vliegen en erna naar het strand. Dat zijn prima dagen, al ben ik blij dat Martin over een paar weken weer terug is!

De dag begon vanochtend vroeg in de sportschool. Althans, vroeg.. Het was 09:00, maar het ritme ligt hier iets anders en aangezien ik de avond ervoor om 2230 pas had gegeten voelde dit vroeg. Toen ik in de sportschool was, belde mijn instructeur met de mededeling dat we het eiland rond gingen vliegen en of ik een navigatieplan wilde maken. Dus heb ik na de sportschool en een snelle douche mijn tas gepakt en ben ik naar het vliegveld gereden.

De wandeling naar de sportschool biedt een mooi uitzicht.

Op het vliegveld aangekomen begroette ik iedereen en sprak ik met wat gezellige Spaanse medestudenten. Iedereen hier heeft zijn eigen verhaal, dromen, doelen en ambities. Daarover praten werkt voor mij enorm inspirerend! Daarna begon ik met de reisvoorbereiding. Ik rekende het gewicht en zwaartepunt uit, de benodigde hoeveelheid brandstof en nog een aantal andere cruciale dingen. In een latere blog zal ik hier meer over vertellen.

Toen ik met de instructeur de voorbereidingen aan het doornemen was, kwam de onderhoudsafdeling vertellen dat het vliegtuig klaar was voor gebruik: ze hadden hem gewassen en geïnspecteerd. Dat voelt luxe 🙂

Na de ‘walkaround’ (de inspectie van het vliegtuig) taxieden we naar de baan en begonnen we met het oefenen van 3 landingen, die erg netjes gingen! Vervolgens zouden we een ‘rondje eiland’ doen en eindigen met weer 3 landingen.

Na de drie landingen, die boterzacht waren, vroeg ik de instructeur of ik wat foto’s van de reis mocht maken en dit mocht gelukkig. Dat die landingen zo goed gingen komt mede omdat we deze de afgelopen lessen geoefend hebben, zelfs bij 30 knopen wind van voren en tegelijkertijd 10 van de zijkant, met windvlagen. Na 30-40 landingen in die omstandigheden gingen ze vandaag met 10 knopen wind een stuk beter!

Zo ziet de cockpit eruit tijdens een normale vlucht. Het vliegtuig heeft een zogenaamde ‘Glass cockpit’: 2 grote touchscreen schermen van Garmin die analoge meters eigenlijk overbodig maken. Hoewel ik op het linker scherm heel veel informatie kan weergeven, kies ik er bewust voor dit niet te doen. Dit vliegtuig kan zelfs een kunstmatig beeld van de omgeving op dit scherm projecteren, zodat het net is alsof je flight simulator speelt. Maar wie heeft dat nodig, als je ook gewoon naar buiten kunt kijken 🙂 Het is overigens een feature die handig is als je op instrumenten vliegt, in dichte mist. Maar dus niet nodig voor deze prachtige vlucht.

Op het linkerscherm zie je dus alle basis informatie zoals hoogte, luchtsnelheid, grondsnelheid, klimsnelheid, klim- en rolhoek en of het vliegtuig ‘gebalanceerd’ vliegt. Ook kies ik ervoor een aantal basis navigatiegegevens en de belangrijkste motorgegevens weer te laten geven. In het midden zijn twee back-up instrumenten van de essentiële gegevens aanwezig. Op het rechter scherm kan dezelfde informatie als links worden weergegeven: uitgebreide motor-informatie, kaart, verkeersradar, terrein radar etcetera.

Andere opvallende dingen in de cockpit zijn de transponder (linksonder met 7040 erop). Deze ‘transponder’ vangt radarsignalen op en kaatst ze terug, maar zendt hierbij informatie mee zoals hoogte, richting en roepnummer. De code die je krijgt van de luchtverkeersleiding (in dit geval 7040) is uniek en helpt hen met het identificeren van de vliegtuigen in het luchtruim. Er zijn een aantal standaard codes voor bijvoorbeeld parachutespringen, diverse categorieën noodgevallen of zelfs een kaping. En ja, je moet ze allemaal kennen.

De luchtverkeersleiding kan het bijbehorende vliegplan ook inzien met daarin informatie over het aantal personen aan boord, onze route, hoe lang we in de lucht kunnen blijven en welke reddingsmiddelen er aan boord zijn. Ook staan onze namen in dit vliegplan.

Rechts onderin zijn de analoge brandstofmeters geplaatst. In de vleugels bevinden zich twee tanks van elk 60 liter. Met een verbruik van slechts 17 liter per uur kunnen we dus zo’n 7 uur in de lucht blijven. We vliegen ongeveer 90 knopen per uur, maar als we wat hoger gaan vliegen neemt de luchtweerstand af en kan dit oplopen naar 110 knopen, nog zonder wind. Dat is zo’n 200 kilometer per uur. We zouden dus op 1 tank 1400 kilometer kunnen afleggen. Dat is van Gran Canaria naar het vaste land van Spanje of Portugal! Een lijnvlucht is sneller, goedkoper en comfortabeler. Maar, wel minder leuk!

Verder bevinden zich de radio’s in het midden onderin. Hiermee luisteren we de noodfrequentie en de frequentie van het vliegveld uit. Daarnaast communiceren we met de luchtverkeersleiding: Gran Canaria Approach. Drie kanalen dus, naast ons eigen gebrabbel en het motorgeluid. Samen met alle bewegingen, temperatuur en het continu corrigeren van de vier assen met beide handen en voeten, zorgen voor veel prikkels maar dit is inmiddels prima te doen!

Helemaal onderin, buiten de foto, is de bediening van de brandstoftanks, flaps, het gas, en nog een aantal andere belangrijke dingen geplaatst.

Het terrein pal aan de linkerkant van het vliegtuig, en het beschermde luchtruim boven het vliegveld van Las Palmas rechts van ons, zorgen voor weinig manoeuvreerruimte maar prachtige uitzichten.

Hier naderen we de hoofdstad, Las Palmas.

We vliegen op een paar honderd meter over de boten met toeristen en deze hoek vol met hotels, met in het midden een waterpark.

Hier naderen we ons vliegveld alweer. Zoals jullie kunnen zien, is er in het geval van een noodsituatie weinig ruimte om een noodlanding uit te voeren. De veiligste optie hier voor mij, zou pal voor de stilliggende schepen zijn, of voor het strand een stukje verderop.

Na terugkomst bij het vliegveld maken we nog 3 hele mooie landingen en taxiën we terug naar de parkeerplaats.

De instructeur vertelt me dat ik meer dan klaar ben voor mijn solo-vlucht morgenochtend vroeg. We gaan morgenochtend samen beginnen en als ik comfortabel ben, zal hij uitstappen.

Voordat ik weg ga benadrukt hij dat ik een extra setje kleding mee moet nemen morgen. Waarom? Ik heb wel een idee en het heeft niets met zweet te maken.

Vol goede moed schrijf ik nu deze blog vanaf een terras. Ik ben enthousiast over morgen en ik kijk er heel erg naar uit. Ik voel aan alles dat ik er klaar voor ben, de laatste vluchten gingen meer dan goed dus laat die solo vlucht maar komen! Morgen ga ik mijzelf na de vlucht trakteren op een drankje, mits ik in de 24 uur erna niet hoef te vliegen. Misschien ook niet direct na de vlucht, want deze is van 07:00 tot 10:00. Hoe dan ook krijgen jullie binnenkort een update over hoe deze vlucht ging!