Begin 2024 gingen we op vakantie naar Gran Canaria. Dit was 10 jaar geleden onze eerste vakantiebestemming samen en sindsdien komen we er graag. We houden van de ontspannen sfeer, de natuur, en het klimaat.
Tijdens deze reis ontmoetten we de ooms van Martin, die op het eiland wonen. Zij waren tot een paar jaar geleden lid van een vliegclub en gaven ons de tip om daar eens langs te gaan. De volgende dag reed ik naar de aangewezen plek bij het vliegveld. Die vliegclub bleek niet meer te bestaan maar ik ontdekte er een vliegschool die zowel verkeersvliegers als PPL’ers opleidt. Na een leuk gesprek met de medewerkers verliet ik de school met een handvol informatiefolders.
Op het vliegveld van Canavia Avation Academy
Na er een nachtje over geslapen te hebben, keerde ik terug met een hele vragenlijst. De vriendelijke dame achter de balie beantwoordde lachend al mijn vragen. Blijkbaar is het merendeel van de studenten daar buitenlands, dus mijn situatie was niet zo uniek als ik dacht.
Nog geen week later deed ik mijn eerste proefvlucht. Na een uitleg, het checken van het vliegtuig en het maken van een vliegplan, ging ik met een instructeur de lucht in. Omdat we boven zee zouden vliegen, droegen we naast een gordel ook een reddingsvest. Het starten, taxiën, en opstijgen mocht ik zelf doen. Direct na het opstijgen voelde ik de effecten van de wind, de koude zee, en het warme land. De turbulentie was heftig en ik moest echt vechten om de controle te houden. Op 6000 voet, waar de lucht rustiger was, deden we oefeningen zoals rustige bochten, klimmen, dalen, en snelle bochten.
Toen werd het tijd voor de ‘stall’ oefening: de luchtsnelheid zo ver terug laten lopen dat het vliegtuig uit de lucht valt als een blad van een boom. Toen ik dit op de verkeerde manier corrigeerde, begon ons vliegtuig hevig te tollen en steeds harder te dalen. De instructeur vertelde hoe ik dit kon corrigeren en vervolgde lachend dat hij even wilde kijken of ik nog informatie op kon nemen in een stress-situatie. Na wat andere oefeningen, waaronder een duikvlucht, keerden we terug naar het vliegveld. Boven het vliegveld zagen we de windzakken, die elk aan een andere kant van de baan stonden en elk een andere richting op wezen. De instructeur besloot hierop de landing zelf uit te voeren. Ondertussen deed ik de communicatie met de coördinator op het vliegveld en de verkeersleiding in Las Palmas. De instructeur zette ons veilig aan de grond, waarna hij uitlegde dat er in dit geval sprake kon zijn van een soort valwind, wat de stand van de luchtzakken verklaarde.
Nadat de motor was afgezet, wist ik het zeker: dit wordt het!
Proefvlucht op Gran Canaria in een Cessna 150
Geen reacties