Op jonge leeftijd was ik al gefascineerd door vliegen. Ik bracht uren door met mijn vliegsimulator en leerde zelfs de handleiding van een Boeing 737 uit mijn hoofd. Deze passie bleef hangen, ook toen ik op 15-jarige leeftijd de middelbare school afrondde en naar de Zeevaartschool in Rotterdam ging. Het was een flinke overgang: van een klein dorp naar de grote stad, waar sommige medeleerlingen bijna twee keer zo oud waren.
Mijn eerste proefvlucht gekregen van mijn vader op 15 jarige leeftijd
Op mijn 17e vertrok ik voor een stage van zes maanden naar het buitenland om te werken op een zeeschip. Deze maanden waren enorm uitdagend. Met nauwelijks internet en geen telefoonverbinding voelde ik me vaak geïsoleerd. Lange werkdagen van 14 uur, een strenge hiërarchie en het ontbreken van iemand om Nederlands mee te spreken maakten het er niet makkelijker op. Na een paar maanden belde ik mijn ouders. Ik wilde heel graag naar de vliegschool, maar zonder HAVO-diploma, geen baangarantie en met de hoge kosten, zagen mijn ouders en vooral de banken het niet zitten. De luchtvaartsector stond op zijn kop en waren er krantenkoppen van jonge piloten die in de financiële problemen zaten.
Dus zette ik door en maakte de zeevaartschool af. Na een strenge selectieprocedure werd ik aangenomen bij een grote cruise maatschappij. Daar werd ik als jongste maritiem officier van de vloot verantwoordelijk voor de veilige navigatie van een cruiseschip. Dit was een onvergetelijke ervaring, niet alleen vanwege de verantwoordelijkheid maar ook door de prachtige bestemmingen en het samenwerken met collega’s van over de hele wereld.
Hubbard Glacier gezien vanaf de brug van de MS Statendam
Ondertussen ontmoette ik mijn vriend, Martin, waarmee ik nu ben verloofd en besloot ik uiteindelijk dichter bij huis te gaan werken.
Sinds 2016 werk ik in de haven, en durf ik te zeggen dat ik mijn droombaan heb gevonden. Ik werk aan de kwaliteit en veiligheid in de haven en stel verbeteringen voor. Vaak ben ik op het water en mag ik collega’s coachen en opleiden. Zo combineer ik mijn liefde voor water en werken met mensen en heb ik de perfecte balans gevonden.
Het vliegen bleef echter altijd aan me knagen. De laatste jaren keek ik af en toe stiekem naar opleidingen tot verkeersvlieger, maar de kosten en het risico hielden me tegen. Bovendien ga ik nu elke dag met plezier naar mijn werk.
Uiteindelijk besloot ik na 15 jaar iets met mijn droom te doen. Ik besprak het idee thuis, wat leidde tot een paar avonden gevuld met goede gesprekken onder het genot van een flesje wijn. Martin stelde kritische vragen waardoor ik mijn avontuur vanuit een nieuw perspectief ging bekijken.
Begin 2023 hakten we de knoop door: ik ga mijn vliegbrevet halen om privé vluchten uit te voeren.
De zoektocht naar een geschikte vliegschool of club begon. Hoe dat ging? Dat lees je verderop.
Één reactie
Heel veel succes met deze prachtige uitdaging!